Levensverhaal Berlinda

Hoe het ooit begon ...

Van klein kind aan was ik vertederd door de dieren, steeds paraat om dieren te verzorgen of groot te brengen met papfles, ..., vrienden, kennissen, buren steeds wisten ze mij te vinden.

Door de jaren heen heb ik bij mij thuis 89 honden, 1 paard en 1 geit opgevangen die ik op straat vond, waarvan ik na veel speurwerk de baasjes terug vond. 

Steeds dieren uit een asiel geadopteerd en zo ben ik dan ook controles gaan doen voor geadopteerde dieren.  En beginnen helpen in een asiel met ons gezin de zaterdag en zondag , dit 8 jaar lang.  We moesten een half uurtje rijden.  Daar waren steeds +/- 100 honden.  We hebben daar een grote groep van 40 vrijwilligers opgebouwd en vele activiteiten georganiseerd om te kunnen verder helpen.  Reeds meer dan 1000 dieren kregen er een kans op een nieuwe thuis.  Als we elkaar zien, is het nog steeds leuk om de vele mooie herinneringen op te halen.

In 2003 had ik dan vernomen dat het in de Brielmeersen met gevonden dieren niets gedaan werd.  In april 2004 vernam ik dan dat er al 8 weken 2 jack russels in de hokken zaten.  Toen ze na 8 weken daar te verblijven, er iemand de tijd vond om ze over te brengen naar het dierenasiel te Gent (Stad Deinze had een contract en betaalde jaarlijks 280.000 bfr).  Daar werd hun chip gescand en kwamen ze te weten dat ze van mensen in Nazareth waren, die al 8 weken aan het zoeken waren naar hun 2 jacks.  Ik heb toen een brief geschreven (ik heb nog de brief) naar de toenmalige Burgemeester.  Ik ben dan op gesprek geweest en vanaf Mei 2004 mijn woord gegeven om deze taak vrijwillig (en gratis) op mij te nemen, om verloren dieren op te vangen en te verzorgen.

Het enige wat er in de hokken was : een borstel en een riek en een klein zakje korrels.  Als ze het niet vergeten waren, kregen ze eten en drinken, maar geen deken of kuisprodukt.  Stad Deinze zou een verzekering betalen voor mij, mocht er iets gebeuren.  Tot op de dag van vandaag is er nog geen incident geweest.

Bij een gevonden dier, ondanks dat het verplicht is van 1998 om gechipt te zijn, (vele zijn spijtig genoeg nog niet gechipt) was het veel speurwerk, flyers maken, politiezones verwittigen, omliggende asiels enz.. Als de eigenaar gevonden werd, konden ze terug huiswaarts met chip ! 

We zijn nu 12 jaar later, de meeste gevonden zijn gechipt en is het gemakkelijker om na controle van chip de eigenaar te bellen (80%), maar er zijn er ook gechipt en veranderd van eigenaar of verhuisd of zonder chip en is het nog een moeilijker speurwerk.

Er is dan ook een vrijwilligersgroep opgericht voor zwerfkatten steriel te maken.  Na 1 jaar bestond die nog maar bestond uit 1 persoon en tot op de dag van vandaag nog steeds die persoon die taak op zich neemt (met het geld dat Stad Deinze niet meer moest uitgeven aan dierenasiel Gent 280.000bfr  omdat ik de taak van de gevonden dieren gratis deed, konden ze het geld besteden aan sterilisatie). Door de jaren heen is dit bedrag opgetrokken voor zwerfkatten 12.500 €.

Zo heb ik dan na enige tijd, de medewerking gekregen van Politie, dierenartsen, FOD dierenwelzijn, enz..   Steeds konden ze terecht voor hulp dag en nacht, ook kon ik beroep doen op hun, indien nodig.

Zoals in 2006 had ik ze nodig voor eenverwaarlozing van 20 honden, met de steun van Marleen (vrijwilligster die we leerden kennen in het asiel waar we 8 jaar hielpen), die ondertussen een kleinschalig asiel bij haar thuis had opgericht in Waregem, kregen de dieren een nieuwe thuis.

Ook in 2007 hadden ze me nodig een zeer zware verwaarlozing, waarvan de beelden nog steeds op ons netvlies gebrand zijn (14 dagen geleden kwam er een politieagent een hond brengen, die er toen ook bij was en hebben we het verhaal verteld aan zijn jongere collega).  Toen is de inspectie van FOD verschillende keren langsgeweest en zag wat ik vrijwillig deed.  Zij vroegen me dan om een vzw op te richten, zodanig dat we ons werk verder konden doen en we dan ook in orde waren om dieren te herplaatsen, waarvan ik de eigenaar niet terug vond.

Zo hebben we dan met 4 personen DoD opgericht in oktober 2007 :  Magda, Monique, Lucréce en ik .

Een vrijwillig team die geen subsidies krijgt, zelf activiteiten organiseert om de dieren te kunnen opvangen en verzorgen.

Jaarlijks komen er een +/- 100 a 120 honden terecht bij mij, het grootste aantal gevonden dieren kunnen terug naar huis.

Ondertussen zijn dat er +/-1300 die onder mijn hoede kwamen.

Maar dan zijn er ook af en toe eens die gedumpt werden of niet meer welkom waren.  Door asiel Marleen had ik dan contact gekregen met een asiel in Nederland, met deze mensen heb ik vele jaren een leuke samenwerking opgebouwd.  Reeds vele dieren konden bij hun terecht, omdat ik geen plaats had en ze toch gered konden worden en via hen kregen ze een liefdevolle thuis.

Spijtig genoeg is dit asiel gestopt eind 2014, maar hebben we er leuke vriendinnen aan overgehouden, waar ik, indien nodig, nog steeds raad kan vragen.

Degene die mij naar daar vervoerde moest niet gratis rijden, alsook als ze zelf kwamen kregen ze vergoeding van mijn eigen, omdat ik zelf niet met de auto kan rijden.

Door de jaren heen heb ik ook een aantal dieren opgevangen voor mensen die op straat belanden, uithuiszetting, deurwaarders belden of ocmw, of ik kon helpen ( +/- 3 à 4 maanden verbleven de dieren gratis bij mij, alles betaalde ik zelf van voeding).

Of brandweer belde, huis uitgebrand, iemand opgenomen in psychiatrie, of gevangenis, opname ziekenhuis, .. en hadden geen familie, de dieren kregen gratis onderdak bij mij.

Bijna 2 jaar ben ik, nadat ik de honden die verbleven in de hokken, ’s morgens na het wandelen gaan helpen bij een persoon die aan de zuurstof lag en op appartement leefde.  Dagelijks ben ik met de hond gaan wandelen tot de man stierf.

Of iemand die er alleen voor stond en opgenomen is in ziekenhuis, de dieren thuis gaan verzorgen.

Vorige winter  ’s nachts werd ik opgebeld, mensen waren hun hond al 5 weken verloren in Vinkt.  De hond liep in Aalter en al 2 nachten doorkruiste hij Aalter.  Toen ben ik 's nachts naar Aalter gegaan (2 nachten) om netten te spannen om de hond te vangen.

’s Nachts mij bellen omdat men een dier gevonden had of verloren, geen probleem.  Reeds vele keren ‘s nachts terug naar de hokken gaan, om een dier terug te geven.

Politie die mijn hulp nodig heeft voor een hond te vangen of ergens uit een huis te halen.  De vele mensen die ik via internet hun huisdier help om hun huisdier terug te vinden.  Ik kan blijven schrijven, zou ik willen, dan schrijf ik vele boekdelen, om dan te zwijgen over de schrijnende toestanden waar je soms in terecht komt.

Steeds heb ik mijn verantwoordelijkheid genomen, soms moet je ook de knop omdraaien en in het belang van het dier de keuze maken om het in te slapen, bij ziekte, aanrijding, agressie.

Ook door de jaren heen krijgen we veel respons van voeding en materiaal.  Zo moet ik geen voeding meer kopen.  We krijgen dit soms ook van bepaalde winkels, firma’s, particilieren, dierenartsen, ... hartverwarmend ! 

Dag in dag uit iedere vrije minuut gaat naar de dieren.  3  x per dag reed ik met de fiets door weer en wind om de honden buiten te laten.

Reeds 7 jaar ga ik terug werken, 6 op 7 dagen.  ’s Morgens en ’s avonds ga ik wandelen.  Soms ’s morgens om 5u of 6u ben ik aan het wandelen, als ik naar ziekenhuis moet, altijd eerst de dieren.

Jaar in jaar uit alles regelen om activiteiten te organiseren, uitnodigingen te maken, tombola, sponsors zoeken, ...

Sedert 2004 zet ik mij vrijwillig in voor Deinze en Zulte voor het welzijn van dieren.

Steeds heb ik mijn plan getrokken, zelf de hondenhokken geverft, 2 a 3 x per jaar met de hogedrukreiniger hokken uitspuiten, zelf mijn dagelijks kuisgerief voorzien, batterij voor chiplezer, ...

We hebben dan afscheid moeten nemen van Monique .

In 2012 had ik gevraagd aan de parkbeheerder, als het kippenhok afgebroken werd of ik er geen speelweide mocht komen in de plaats, zodanig dat ik niet meer constant moest gaan wandelen, maar dat de dieren ook eens vrij konden lopen, rennen achter een bal, zalig genieten in de zon, ...

Draad had hij niet genoeg en er was geen budget.  Ik heb toen draad gegeven om de voorkant af te sluiten en had ook graag nog een tweede draad gezet aan de straatkant op 1 meter zodanig dat er niemand aan de dieren kon, maar dat was niet nodig volgens hem.

In 2013 kwamen er problemen in onze groep (de parkbeheerder zijn madam deed 1 jaar de boekhouding van de vzw en ze zijn met 2 uit de vzw gestapt).

Ze hebben dan zelf een vzw opgericht voor katten. Hoe meer dieren kunnen geholpen worden, hoe beter.  Geen probleem.

En vanaf dan is het begonnen, nu moesten ze zelf werken om geld in het laatje te brengen om de problemen op te lossen voor de Stad. 

Na 2 maanden vroegen ze geld aan Stad Deinze voor de tamme zwerfkatten 3600 € en 3000 € onkosten en dan nog de 12500 € voor zwerfkatten sterilisatie.

Dit terwijl wij zelf tot op de dag van vandaag nog geen cent hebben ontvangen en we voor onze activiteiten de zaal, stoelen, tafels, enz.. huren aan Stad Deinze. 

Ik moet niets, ik doe dit alles vrijwillig, terwijl het zijn mijn dieren niet, maar ik wel bezorgd ben om hun welzijn.

Er was een samenkomst, waar ook de parkbeheerder aanwezig was, om geld terug te vorderen voor de onkosten die ze nu hadden (voor katten 3600 € en 3000 €)  Ik zou notabene per hond die ik gratis opvang, de gegevens moeten geven en zouden de eigenaars nu een retributie moeten betalen van 25 €  plus per dag 5 € extra.  (Let wel 25 € : 2 = 12, 50 € voor kat op de dool en dan 12,50 € voor ons ? Denk het niet.)

Als je zelf geen eurocent onkosten hebt aan de hondenopvang (Stad Deinze), kan je toch geen retributie vragen ?  

Ik was daar niet mee akkoord en vanaf dan is de parkbeheerder al het nodige aan het doen om mij het leven zuur te maken. 

Vorig jaar 30 april kwam ik ’s morgens aan de hondenhokken en zat er een slot op het hekken van de speelweide .

De honden konden dus niet meer los lopen, lopen achter bal, 1a 2 u genieten in de zon (naargelang het aantal honden er zijn).

Er zou nu gevaar zijn, na 1300 honden en nooit iets te zijn gebeurd.  Niemand kon eraan, de honden konden er niet af.  Wat was nu eigenlijk het probleem ?

Ik kuiste de hokken terwijl ze buiten liepen, ik ging naar een begraving, kapper, boodschappen doen, kwam terug en deed een ander buiten enz..

Indien ze niet te vertrouwen waren, liepen ze er niet alleen.

Ik denk niet dat er een probleem was, maar dat hij er een probleem wou van maken.

WORDT VERVOLGD ........

.....................

Brief van Berlinda - 30 april 2016

Speelweide hondenopvang brielmeersen.

Op foto 1 zie je het slot dat op de ochtend bij aankomst 30 april 2015 op het hekken stak.                                                    

Graag wil ik de mensen even uitleg geven dat dit alles door 1 iemand kan.  En dat zowel de Stad Deinze als Provincie dit laat gebeuren.  En dit alles met onze centen gedaan word.

De eerste foto is de speelweide zoals ze al jaren gebruikt werd voor +/- 120 honden per jaar, waar geen eurocent kosten moesten gebeuren, enkel een telefoontje dat het slot van het hekken moest.

Nadat ze door hem afgebroken werd en ik aan het lijntje gehouden ben door de provincie dat er wel een nieuwe speelweide kwam, is er dan uiteindelijk 15 februari 2016 een nieuwe omheining geplaatst zonder hekje, dit aan de kant dat een normaal iemand verwacht.  Maar dit was weeral een zet van de desbetreffende persoon.

Nee, er zou een dubbel hekken de straatkant komen.

Na wat heen en weer gemail, is er iemand voor het eerst gekomen van de provincie.  Toen ik de dag erna de vraag stelde, van komt er een hekje die kant waar het moet, belde hij me na 10 minuten terug dat er een oplossing was, nog eens op dezelfde kant een dubbel hekken met sluis.  Begrijpen wie het begrijpen kan.

Nog steeds geen verandering, tot ik vorige week een artikel laat plaatsen in de krant na, bijna 12 maanden van het kastje naar de muur te zijn gestuurd.  Je gelooft het niet, maar de dag erna kwamen ze een dubbel hekken en sluis plaatsen.  Maar van een klein hekje, waar je het zou verwachten, is geen sprake.

Dat dit kostenplaatje 10.000 €, bedraagt maakt hun niet uit.

Nu dinsdag wisten ze niet van een klein hekje op de Provincie, ondanks ze in februari 2 mails hadden ontvangen en gelezen.  Toevallig vonden ze die nu terug dinsdag.  En was de speelweide en hondenhokken toch van Stad Deinze, terwijl ze al die tijd van de Provincie waren.  Onvoorstelbaar !

Omdat ik dit alles kostbeu ben, stop ik met de vrijwillige hondenopvang voor Stad Deinze.  Na dit volledig gratis en belangeloos te doen 24u/24u.

En dat ik mijn verantwoordelijkheid neem tegenover de 2 dieren, die er reeds 3 jaar en 1 jaar verblijven.  Die gedumpt zijn door hun vorige baasje in erbarmelijke toestand, waar ik heel veel tijd en liefde en veel geduld heb ingestoken.  Mochten ze te herplaatsen zijn, dan waren ze al lang in een liefdevolle thuis geplaatst, zoals de vele anderen die bij me verbleven.

En nu hun laatste 3 jaar en 1 jaar, een heel mooie tijd kregen van mij, met veel liefde en vriendschap, maar helaas niet te herplaatsen zijn .  Maar ik ze niet kan achterlaten in deze smerige wereld. 

Van zogezegde dierenvrienden ?  Die het zeer goed met hun tong kunnen, maar helaas niet in praktijk ....  Die taken laten ze nog altijd door een ander oplossen.

De vele mensen, die me 12 jaar dagelijks zien met de dieren, waarvan ik hun vondeling onder mijn hoede had, of die er eentje adopteerden of die op mijn hulp konden rekenen bij ziekte of dergelijke, weten wat voor mij belangrijk is, namelijk het welzijn van de dieren.

Hierbij laat ik weten dat Dier onder Dak niet stopt, maar zich verder blijft inzetten voor de dieren, dat de mensen nog steeds terecht kunnen en ik het nodige zal doen om te helpen.  Ik blijf ook verder de honden opvangen voor Zulte, Olsene en Machelen.

Heb je een gevonden dier of verloren je mag me steeds bellen.

Ik heb nog nooit een dier hulp geweigerd.  In het slechtste geval is het dat ik de zware taak op mij moet nemen voor in te slapen, als het niet anders kan.

Wie zal er wel de dupe van zijn de vele sukkels, die gratis bij mij terecht konden, bij opname ziekenhuis, pshychiatrie, gevangenis, uithuiszetting, brand, verwaarlozing, ...

Ik stel mij de vraag of het ook zo een spelletje zal worden met het poezenhof  ?

Des al niettemin dat alles gedoogd word betreffende de poezen, en naar ik vernomen heb dat er een nieuw poezenhof zal komen.  Weliswaar is daar een groot deel van de  gedumpte poezen van de parkverantwoordelijke en zijn madam, die ze na haar echtscheiding dumpte aan het poezenhof, nadat ze 8 jaar op een appartement leefden.

En dan zetten ze op hun site dat ze van een echtscheiding zijn en door de parkverantwoordelijke daar mogen verblijven en vragen ze meter- of peterschap.?

Net zoals vele jaren de zwerfduiven werden gevangen onder de brug, daar ook borden hangen verboden te voederen en er nu al terug 50 dieren onder brug leven en gevoederd worden door de parkverantwoordelijke zijn madam met 1 zak mais die ze wekelijks gebracht wordt door een personeelslid van Brielmeersen, betaald door Stad en nu door Provincie ...

Dit is typisch Belgisch.

Hartelijke dank aan de vele die hier voor verantwoordelijk zijn.      

Berlinda